De rit naar Schiphol verliep voorspoedig. Marianne en Margriet werden met alle koffers afgezet bij de vertrekhal en Hen en ik gingen de auto naar P3 brengen. Op P3 vonden een goede plek voor de auto vlakbij de opstapplaats van de bussen. Nog geen 5 minuten na het parkeren, zaten we in de bus onderweg terug naar de vertrekhal.
Het online inchecken was de vorige dag niet helemaal gelukt. Voor het eerste gedeelte van de reis, van Amsterdam naar London hadden we keurig onze instapkaarten en plaatsen in het vliegtuig bij elkaar. Dat vergde al wat extra inspanning aangezien we twee boekingen hadden: Hen, Margriet en ik onder een en Marianne onder een andere.
Bij het deel van London naar Vancouver ging het niet helemaal soepel. Marianne was zo ingecheckt maar er was geen keuze van plaats mogelijk in het vliegtuig. Ze werd ergens midden in het vliegtuig gezet op stoel 29F. Hen en Margriet waren ook zo ingecheckt en kregen stoel 31A en B toegewezen. En ook voor hen gold dat er geen andere keuze was. Ik kon niet inchecken en kreeg daarom helemaal geen zitplaats.
Eenmaal bij de British Airlines incheckbalie aangekomen, hoopten we dit allemaal te kunnen oplossen. Maar op een of andere manier treffen wij bij het grondpersoneel altijd net de persoon die ziek was tijdens het onderdeel communicatie. Zo ook vandaag. Er stond iets raars op haar scherm waar haar collega van op de hoogte werd gesteld: "kijk, zoiets heb ik nog nooit gezien". En waar wij verder naar konden raden aangezien we niet op haar scherm konden kijken. Na een hoop gedoe waarbij het geen van ons duidelijk is geworden wat er aan de hand was, kregen we allemaal ook een instapkaart voor het deel London-Vancouver. Natuurlijk ook gevraagd of ze er voor kon zorgen dat we bij elkaar konden zitten. Ja, een beetje want het vliegtuig zat helemaal vol en iedereen had natuurlijk al online ingecheckt (klonk wat verwijtend, zo van hadden wij dat ook maar moeten doen). Ons gezelschap zat met drie bij elkaar op een rij en een van ons zat daar vlak bij op een window seat. En we moesten ook maar even langs de British Airways ticketbalie want de terugvlucht zou nog wel eens problemen kunnen geven. Wat dan? Dat kon mevrouw niet zien, iets met dubbel geboekt.
Wij met een goed en duidelijk verhaal (not!) naar die balie gegaan. De dame aldaar kon niets raars aan onze boeking zien, alles leek gewoon in orde. Laat dan ook maar, dat zien we wel als we weer naar huis gaan. Nu eerst vetrekken!
Volgens de incheckdame was het erg druk bij de controle dus gingen we snel op weg. Al snel bleek dat ze niet alleen tijdens de communicatieles ziek was geweest, ze was waarschijnlijk het grootste deel van haar opleiding ziek geweest. Voor we het wisten waren we langs alle controles en zaten we aan de welverdiende lunch.
Daarna natuurlijk nog wat winkeltjes bekeken en een luchtje op gespoten alvorens we richting gate gingen. Na 5 km gelopen te hebben waren we bij de gate en ook al een stukje dichterbij London. Het vliegtuig vertrok wat later en het opstijgen was wat onrustig. Verder goede verzorging tijdens dit korte stukje.
Toen we waren geland op Heathrow liepen we nog wat vertraging op omdat we moesten wachten op een vrije parkeerplek. Met niet heel veel maar wel genoeg overstap tijd begonnen aan de reis op Heathrow. Heel wat kilometers later kwamen we aan bij de gate van waar onze vlucht naar Heathrow zou vertrekken. Hier vandaan werd het BA personeel ook steeds vriendelijker en hulpvaardiger. Gelijk maar even geïnformeerd naar de mogelijkheden om nog bij elkaar te kunnen zitten tijdens deze ruim 9 uur durende vlucht. Helaas, de vlucht was zo goed als vol en er waren alleen nog twee vrije plaatsen beschikbaar die ook niet bij elkaar lagen. We hadden nu nog een laatste optie over en die was, vragen aan iemand van de cabincrew of er nog wat geruild kon worden.
Bij het vinden van onze plaatsen in de grote airbus bleek nog een laatste keer dat onze incheckdame gewoon zwaar gezakt was voor haar examen. We zaten op onze oorspronkelijke plaatsen. Ze had helemaal niets veranderd en Marianne zat ook zeker niet bij het raam. Maar zoals eerder aangegeven werd het BA personeel steeds beter. De cabincrew meneer die onze laatste hoop was, liet zich van zijn goede zeer behulpzame kant zien. Toen iedereen eenmaal zat, wist hij met een wisseltruck ongeveer 7 mensen blij te maken. Een alleen reizende man werd naar een plek voorin het vliegtuig verplaatst waardoor een andere man naast zijn vrouw kon zitten en een van ons op die vrijgekomen stoel die niet toevallig de stoel voor Hen was. Eind goed al goed en lang leve de steward die wel de moeite nam om wat van zijn werk te maken.
De vlucht verliep goed. We hebben allemaal wat film gekeken en best lekker gegeten.
Na de landing in Vancouver ging alles helemaal vlot. We waren in no time door de immigrations, al onze koffers gearriveerd en daarna zo door de douane naar de taxi. Ook bij de taxi standplaats waren geen rijen en er werd gelijk voor een wat groter model gezorgd zodat al onze koffers ook mee konden. Na hoogstens 20 minuten rijden stonden we voor de deur van het hotel: the Hyatt Regency. De eerste indruk van Canada en Vancouver was al goed!
De kamers liggen op de 14e etage met connecting doors dus ook helemaal prima. We installeren ons en gaan nog heel even op pad. Alvast even kijken bij het water en Canada Place vanwaar maandag de boot zal vertrekken.
Het weer is overigens heerlijk, morgen wordt het volgens de voorspellingen zels 27 graden! In de hotel bar nemen we nog wat te drinken en gaan dan terug naar de kamer en maken ons klaar voor de nacht. Morgen gaan we Vancouver verder verkennen.
Ziet er top uit! Veel plezier de komende dagen.
BeantwoordenVerwijderen